In Phuket is het toeristenseizoen weer aangebroken. Van de ene dag op de andere rijden er weer groepjes roodverbrande Europese mannen met ontbloot bovenlijf rond op huurbrommers, sta je bij de winkel achter een alleen Russisch sprekende toerist die wil dat de alleen Thais sprekende verkoopster hem wisselgeld geeft in roebels en zie je weer geblondeerde vrouwen die denken dat het in Thailand normaal is om in bikini de supermarkt in te lopen.
Toch heb ik in Phuket nooit het gevoel dat ik alleen maar omringd wordt door toeristen. Phuket is namelijk een gecompliceerd eiland. Al brengen maatschappijen zoals Air Asia drommen badgasten naar Phuket, toch is het eiland groot genoeg om gebieden te hebben waar je zelden toeristen ziet. Al is het eiland deels verstedelijkt, toch is er ook veel mooie natuur en zijn er rustieke plekjes waar je je dertig jaar terug in de tijd kunt wanen. Op de brommer rijd ik in 15 minuten van het moderne moderne en sjieke Central Festival, een grote overdekte 'shopping mall' met dure Westerse modemerken, naar het marktje aan de klong waar de lokale vissers hun vis aan de man brengen en waar ik een volledige maaltijd haal voor dertig baht (90 cent). Organisaties zoals Agoda dirigeren de meeste toeristen misschien wel naar de westkust, waar de mooiste stranden zijn, maar in het oosten van het eiland, waar ik woon, maak je nog kennis met het Phuket van vroeger
Splinternieuwe Mercedessen rijden hier zij aan zij met roestige brommers met zijspan waarin hele families vervoerd worden (en die vaak ook fungeren als mobiel saté-stalletje. Het is hier heel normaal op een vierbaansweg zo'n karretje te passeren. Pa bestuurt het vehikel, terwijl ma al rijdend de sateetjes omkeert en met de andere hand een baby op haar arm balanceert). Je hebt hier hypermoderne ziekenhuizen waar je je te gast voelt in een luxe hotel en waar wachtlijsten onbekend zijn, maar als er bij ons in de buurt weer eens een boomtak op een stroomkabel gevallen is klimmen de mannen van het elektriciteitsbedrijf zonder helm of harnas blootsvoets een twintig meter hoge boom in om de stroom in de buurt weer te herstellen.Het is hier heel normaal als een hoog opgeleide software deskundige dagelijks een portie vuurwerk afsteekt om de geesten gunstig te stemmen.
Het zijn deze grote tegenstellingen tussen modern en primitief, tussen hightech en geïmproviseerd handwerk, tussen westerse efficiency en Thaise inventiviteit die dit eiland voor mij zo aantrekkelijk maken. De overheid lijkt hier soms nauwelijks iets te zeggen te hebben. Bouwvoorschriften, verkeersregels, ze bestaan allemaal wel, maar worden nauwelijks nageleefd.
De overheid lijkt niet in staat te zijn regels en wetten te handhaven, en voor zover hij daartoe wel in staat is, valt er altijd nog om de regels heen te komen door de betreffende gezagsdrager wat 'tea-money' te geven. Ik rijd hier nu twee jaar rond, en in die tijd ben ik nog nooit door de politie aangehouden of gecontroleerd. En dat terwijl mijn Toyota Corolla twintig jaar oud is. En mijn motorfiets is een stuk nieuwer, maar daar heb ik geen rijbewijs voor. Als ik gras wil verbranden in mijn tuin krijg ik geen ruzie met buren die de brandweer bellen. Als ik mijn zoon een dagje thuis wil houden van school krijg ik geen ruzie met de leerplichtambtenaar. En als ik net als mijn buurman vuurwerk wil afsteken mag dat, desnoods elke dag.
In het verkeer, op straat en in de openbare ruimte heerst een soort onbekommerde anarchie, maar de mensen gaan hoffelijker en vriendelijker met elkaar om dan in het keurig geregelde Nederland. Als ik hier 's avonds wat ga drinken in de stad hoef ik nooit bang te zijn dat ik in de kroeg een klap voor mijn bek krijg omdat iemand vindt dat ik met een verkeerde blik naar zijn vriendinnetje heb gekeken. In plaats daarvan stapt hij op me af en vraagt waar ik vandaan kom, hoe lang ik hier al ben en of ik hier hier leuk vind.
Officieel is er in Thailand minder vrijheid dan in Nederland. Er is meer censuur, majesteitsschennis wordt zwaar bestraft, de democratie functioneert zeker niet optimaal. Maar omdat er zoveel regels zijn die niet of slechts in schijn worden nageleefd ervaar ik hier een mate van persoonlijke vrijheid die ik in Nederland nooit gekend heb. In deze nieuwe blog wil mijn ervaringen in dit land met u delen in de hoop duidelijk te maken waarom ik zo hou van het soms bizarre, soms amusante, soms droevige, maar altijd weer verrassende Land van de Glimlach.
Farang Frank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten